“VZW DEEP MUSIC doet de bezoekers in Diepenbeek met prima, soms verrassende acts weer swingen en puffen tijdens een hete 18de editie van HOOKROCK…”

Al 18 jaar draait het HOOKROCK team van Ivan Jacobs mee in de Belgische blues en roots scene. Dit jaar konden ze hun jaarlijkse hoofdact, het “gezelligste en leukste blues & roots festival”, à volenté en zonder beperkingen laten doorgaan aan het OC Rooierheide in Diepenbeek: in een open tent en kleinere tentjes, op vrijdag 1 juli met 4 bands en op zaterdag 2 juli met 6 bands. Met ook dit jaar weer véél aandacht voor de Belgische blues scène met REVENUER MAN, LITTLE HOOK, LAST CALL en The BLUE CHEVY'S, vakkundig aangevuld met klinkende, soms verrassende, internationale namen als JESSIE LEE & The ALCHEMISTS (FR), The REVOLUTIONAIRES (GB), SARI SCHORR (US), BAI KAMARA JR. & The VOODOO SNIFFERS (SL/BE), JUWANA JENKINS (US/CZ) en CHRIS CAIN (US). Moet dat nog méér zijn?

REVENUER MAN is de éérste Belgische band op de affiche. Hier in Diepenbeek mogen ze er de kop vanaf bijten. Revenuer Man, een vierkoppige band uit Zoersel, is een “nieuwkomer” in de scene. Na twee jaar oefenen en de pandemie overleefd te hebben, komen ze opnieuw naar buiten met retro rock en rockabilly. De hier bedoelde Kempenaren zijn Tom Vloemans (gitaar, harp, zang), Michel vd Bosch (2de gitaar), Eric Le Clerq (staande bas) & Joris Govers (Gretsch-drums). Hun taak is hier simpel: zorgen voor snel wat vuur in de pan. Dat lukte hun vrij aardig met een aangename mix van aanstekelige en vertrouwd in de oren klinkende swingers als “Ain’t It a Shame”, “Long Way Home”, “Bloodshot Eyes” en het Tommy Tucker nummer “High Heel Snakers”. Geslaagd begin, wat al heel wat tevreden gezichten opleverde. 

Ook LITTLE HOOK is op-en-top Belgisch. Ik verwijs graag naar Blues Peer 2015 of naar 2016 -n.a.v. de release van hun titelloos album- naar de recensie van onze dierbare collega Marcie (Mieke Geukens), ik citeer: “Little Hook: dè ontdekking, die je evengoed zou kunnen herdopen als de Belgische North Mississippi Allstars, of liever nog de Belgische Delta Jukes met Steve Wouters als Sam Carr…”. Marcie had het toen in haar review al over: “op één na, vier zgn. oudgedienden die al jarenlang in allerlei formaties -lees: Last Call, D-Dale, Bass Papa…- hun stiel hebben geleerd: de gitaristen, Luikenaar Renaud Lesire en nieuweling Bart Mulders, de meesterlijke harmonicaspeler “Big” Dave Reniers én de steeds fascinerende drummer Steve “Dynamite” Wouters…”. Wij keken hier naar uit en waren beslist niet de enigen! Ze zetten hun set -die op het einde door een misverstand bij de time watcher, hilarisch was en een doorstart nodig had- sterk en overtuigend in met het groovende “Hillburner”, verder gevolgd door o.a. “Shake It”, “She Fooled Me”, “Fireman Rings the Bell”,Hound Dog Taylor’s “Sadie” (met Bart Mulders verrassend achter de microfoon) en na de doorstart Little Walter’s “Just Your Fool”. Dit was al een van de hoogtepunten van vandaag, met een pluim op de hoed van Lesire die er altijd kalm en geconcentreerd bij bleef en ook een op die van de overige muzikanten die knap hun ding deden. Echte geleefde blues van bij ons, om je vingers en duimen erbij af te likken.

Met JESSIE LEE & THE ALCHEMISTS is Big D (Bluesbones) nooit niet ver weg. Dit Franse kwintet, dat opgericht werd door de charismatische frontvrouw Jessie Lee Houllier (zang, gitaar) en gitarist Alexis “Mr Al” Didier nadat ze elkaar in 2011 in de Parijse blues scene ontmoetten, bestaat sinds 2015 verder uit bassist Laurent Cokelaere, drummer Stéphane Minana-Ripoll en organiste Laurian Daire, is een nieuwerwetse blues/rock band die drie generaties muzikanten afdekt. Jessie Lee, winnares van The Voice France 2016, wordt wel eens de Franse Beth Hart genoemd, omdat ze haar nummers net zo krachtig en met veel passie brengt. De Angelsaksische en Amerikaanse invloeden van Jessie & the Alchemists zijn heel breed, van blues tot rock, via soul, pop en zelfs jazz. In 2018 debuteerden ze met een titelloos album, in 2020 zouden ze Frankrijk vertegenwoordigen tijdens de EBC (die door Corona pas dit jaar doorgaat) en vorig brachten ze bij DixieFrog ‘Let It Shine’ (2021) uit. Wij waren klaar voor hun “musique originale, puissante et généreuse…”. Dat hier vandaag hun laatste album wat méér aan bod zou komen was na de opener met de titel song, “Get Out of My Head”, “But You Lie” en “Sometimes” duidelijk. Jessie kan aardig zingen en dat liet ze altijd duidelijk horen. Over hun versie van Robert Johnson’s  “Come On in My Kitchen” waren de reacties uiteenlopend en na “Still in the Dessert” kwam er ook voor hen een eind aan. Qui, c’était amusant et ok! 

The REVOLUTIONAIRES staan na hun geslaagd optreden in 2019 -wat bijna “vanzelfsprekend” was- dit jaar opnieuw op de HookRock affiche. Ze slaagden als afsluiter van de zestiende editie er toen in om iedereen tot het op het einde in de zaal te houden door er een opwindend swingend feestje van te maken. De Stephenson broers, de oprichters, Gretsch White Falcon-liefhebber Ed Stephenson (gitaar, keys, harp, zang) & Rich Stephenson (contrabas, zang) stonden toen op het podium met Gary Hoole (sax, achtergrondzang) en Mark Matthews (drums, achtergrondzang). Ze omschrijven zichzelf als een “hot 1950’s R&B combo”, als pioniers van het nieuwe millennium en zijn al meer dan 20 jaar een belangrijke pion in de muziek scene in het noordoosten van de UK. The Revolutionaires zijn, zoals ze zelf aangeven, beïnvloed door R&B uit de fourties en fifties, in het bijzonder door Louis Jordan, Big Joe Turner, Little Richard, Chuck Berry en Roy Brown. Ze kozen echter voor een hardere en agressievere aanpak, synoniem met wat hedendaagse blues artiesten als Stevie Ray Vaughan, Duke Robillard, Jools Holland en Mike Henderson doen, om zo een eigen sterk energierijk geluid te creëren. Hier in Diepenbeek mochten ze na het geplande feestje opnieuw de deur achter zich toe trekken wat, of course, een grote maar niet te gecompliceerde “opportunity” was. Met nummers van onder meer Bill Haley, Leiber & Stoller, Chuck E. Berry en Booker T. & the M.G.’s vulden ze -geleid door een strak in het pak zittende frontman, die soms als een kikker wild rondsprong- alles gevend, hun setlist met o.a. “Shake, Rattle and Roll”, “Green Onions”, “Riot in a Cell Block #9”, “Kansas City” en nog veel meer, inclusief een verplichte bas en drum solo en Ed’s vertrouwde “duck walk” in Chuck Berry-stijl. Een geweldig opwindend einde van een geslaagde éérste dag! 

“Op de eerste dag van het festival, waren de weergoden HookRock gunstig gezind. De artiesten maakten indruk en omarmden snel zelfzeker en met mooie muziek het volk. Tot morgen voor nog méér mooi weer…”

Eric Schuurmans

Foto © Walter Wouters

Foto © Walter Wouters